Inkardynacja
Inkardynacja to proces, w którym duchowny z innej diecezji lub zgromadzenia zakonnego zostaje włączony do nowej diecezji lub zgromadzenia. Jest to ważny proces dla Kościoła, ponieważ umożliwia lepszą organizację pracy duszpasterskiej i zapewnienie właściwej opieki duszpasterskiej dla wiernych.
Dla byłych duchownych, którzy chcą wstąpić do Narodowego Kościoła Katolickiego, inkardynacja może być kluczowym procesem, aby oficjalnie dołączyć do Kościoła. Narodowy Kościół Katolicki jest niezależnym Kościołem prawnie działającym, wpisanym do Rejestru Kościołów i innych związków wyznaniowych prowadzonego przez MSWiA w dziale A pod pozycją nr. 189, który nie podlega władzy Stolicy Apostolskiej.
W ramach procesu inkardynacji, były duchowny musi skontaktować się z biskupem lub przełożonym zgromadzenia w Narodowym Kościele Katolickim i przedstawić swoją prośbę o włączenie do Kościoła. Następnie biskup lub przełożony przeprowadza badanie, aby ocenić historię życia kandydata oraz jego zdolności duszpasterskie.
Jeśli kandydat zostanie zaakceptowany, w trakcie specjalnej liturgii zostanie on oficjalnie inkardynowany do nowej diecezji lub zgromadzenia. Otrzyma również wszelkie niezbędne uprawnienia, aby mógł pełnić posługę duszpasterską w ramach Narodowego Kościoła Katolickiego.
Wszyscy, którzy chcą dołączyć do Narodowego Kościoła Katolickiego, muszą zdawać sobie sprawę, że Kościół ten ma swoje własne tradycje i praktyki, które mogą różnić się od tych w innych Kościołach tradycji starokatolickiej. Jednocześnie, Narodowy Kościół Katolicki jest związany z nauczaniem katolickim, a kult i praktyki liturgiczne są podobne do tych w Kościele katolickim.
Podsumowując, inkardynacja to ważny proces dla byłych duchownych, którzy chcą wstąpić do Narodowego Kościoła Katolickiego. Proces ten umożliwia oficjalne dołączenie do Kościoła oraz pełnienie posługi duszpasterskiej w ramach Narodowego Kościoła Katolickiego. Jednocześnie, wszyscy kandydaci powinni być świadomi różnic między Narodowym Kościołem Katolickim a innymi Kościołami, ale także zobowiązania do nauczania katolickiego.
Kapłani przyjmują święcenia w stopniu prezbiteratu tytułem służby w danym kościele lokalnym. Bywa jednak, że drogi Opatrzności Bożej prowadzą ich do innych Kościołów.
Jeżeli jesteś zainteresowany włączeniem do prezbiterium naszego Kościoła zapraszamy do przesłania prośby o inkardynację wraz z poniższymi dokumentami:
*prośba o inkardynację do Pierwszego Biskupa Narodowego Kościoła Katolickiego – o ile nie została dostarczona;
*posiadane świadectwo święceń:
-diakonatu;
-prezbiteratu;
-episkopatu.
*świadectwo sakramentu chrztu świętego;
*świadectwo sakramentu bierzmowania;
*życiorys – szczegółowy, napisany odręcznie – z wyszczególnieniem przebiegu formacji, uczelni na jakich przebywał, zawód jaki posiada – wykonuje. Z jakich środków utrzymuje siebie i rodzinę, stan osobowy rodziny itp.;
*potwierdzenie wyłączenia lub rezygnacji duchownego – pismo o ekskardynacji;
*oświadczenie woli;
*kwestionariusz osobowy (odręcznie wypełniony);
*zaświadczenie o stanie zdrowia od lekarza pierwszego kontaktu o możliwości podjęcia pracy kapłańskiej;
*aktualne zaświadczenie od psychologa o przydatności do pracy kapłańskiej;
*aktualne zaświadczenie o niekaralności;
*oświadczenie duchownego.
Dotyczy kandydatów żonatych:
*świadectwo ślubu cywilnego;
*metryka ślubu kościelnego;
*zgoda współmałżonki na wstąpienie w szeregi duchowieństwa Kościoła – napisana odręcznie;
*formularz rodzinny;
*zdjęcie w formacie elektronicznym;
*aktualny dowód osobisty – do wglądu.
Kandydaci ubiegający się o przyjęcie do prezbiterium Kościoła zobowiązani są złożyć komplet dokumentów. Kościół zastrzega sobie prawo do zachowania w tajemnicy podjęcia decyzji o rozpoczęciu procesu inkardynacji do czasu jego zakończenia. Zasada zachowania tajemnicy obowiązuje także kandydata do grona duchownych Kościoła.
Zapraszamy do kontaktu:
inkardynacja@moj-kosciol.pl lub kancelaria@moj-kosciol.pl